a a a a 秦不语哽咽着。
a a a a 抱着她,一句话都说不出来。
a a a a 傅瑾则是来到了陆执的身边,脸上挂着笑意,“醒了就好。”
a a a a 陆执点了点头。
a a a a 叶不语对抱着她很紧的秦不语说“我进去的时候妈妈你还不记得我呢,我出来了,你就想起来了。”
a a a a 傅瑾叹气一声。
a a a a “其实你妈妈在你进去三个月的时候就恢复记忆了,我以为你们很快就出来了,没想到,这一等,就是三年。”
a a a a 他还一度以为,叶不语和陆执没办法回来了。
a a a a 毕竟,三年的时间,真的太长了。
a a a a “什么?”